Algemeen.  De collegiale kerk is typerend voor Dinant en door de bijzondere peervormige torenspits het symbool geworden van de stad.  Ze staat bijna volledig tegen de achterliggende rotsen aangebouwd, iets wat dramatische gevolgen had in de 13e eeuw toen een stuk van de rots op het gebouw viel.

Bijzonderheden.  Door de torenspits is deze kerk heel uitzonderlijk van ontwerp.  Binnen valt meteen het Ladon glasraam op, dat één van de grootste in Europa is.  De buste van Sint-Perpetuus is een pareltje.  Deze heilige zou volgens een legende in 617 in Dinant overleden zijn.  Zijn relieken werden in de kerk bewaard in een schrijn.  Tijdens de plundering van Dinant in 1466, werden ze buitgemaakt en naar het nabijgelegen, maar vijandige Bouvignes overgebracht.  Later werden ze teruggegeven maar het reliekschrijn zou later wel verloren gaan.  De prachtige buste is echter wel nog te bewonderen en heeft een prominente plaats in de kerk gekregen.

Geschiedenis in het kort.  Op deze plaats stond reeds een romaanse kerk in de 10e eeuw.  Deze kerk werd echter vernield in 1228 toen een stuk van de achterliggende rots was losgekomen en op het gebouw terecht kwam.  De kerk werd herbouwd in gotische stijl maar was pas in de 15e eeuw klaar.  Tijdens de plundering van de stad door de hertog van Bourgondië in 1466 werd de kerk ernstig beschadigd en moest ze hersteld worden.  Dit gebeurde opnieuw in 1554, ditmaal door een Franse belegering.  Pas in 1566 werd de typerende peervormige spits op de toren geplaatst.  Ze was oorspronkelijk bedoeld voor het toenmalige stadhuis dat op de brug over de Maas was gebouwd.  Tijdens de Eerste Wereldoorlog raakte de kerk nog een laatste keer beschadigd en moest ze opnieuw gerestaureerd worden.

Foto 1: De collegiale kerk van Dinant met typerende peervormige torenspits
Foto 2: Romaanse zijkapel
Foto 3: Het grote Ladon glasraam
Foto 4: Buste van Sint-Perpetuus